مقایسه فایروال های فورتی گیت 200f و 201f

در دنیای متصل امروزی، امنیت سایبری بیش از پیش به یک اولویت تبدیل شده است. با گسترش تهدیدات سایبری، انتخاب راهکارهای امنیت سایبری قدرتمند و قابل اطمینان برای حفظ امنیت داده‌ها و منابع اطلاعاتی سازمان‌ها ضروری است. در این میان، محصولات FortiGate از شرکت Fortinet به عنوان برخی از پیشرفته‌ترین راهکارهای امنیتی شناخته می‌شوند. در این مقاله، به مقایسه دو مدل پرطرفدار این سری، FortiGate 200F و FortiGate 201F، می‌پردازیم تا به شما در انتخاب بهترین گزینه برای نیازهای خاص سازمان‌تان کمک کنیم.

تفاوت‌های کلیدی Fortigate 200f vs Fortigate 201f

- عملکرد و قابلیت‌ها:

  FortiGate 200F و 201F هر دو برای ارائه حداکثر امنیت و عملکرد طراحی شده‌اند، اما با تفاوت‌های جزئی در قابلیت‌ها و ویژگی‌های خاص. به عنوان مثال، FortiGate 201F ممکن است با قابلیت‌های ارتقا یافته در زمینه پشتیبانی از شبکه‌های بزرگتر و پیچیده‌تر، مانند ویژگی‌های پیشرفته‌تر VPN یا قابلیت‌های امنیتی داده، عرضه شود.

- معماری سخت‌افزاری:

  تفاوت‌های سخت‌افزاری بین دو مدل می‌تواند بر تصمیم‌گیری تأثیر بگذارد. FortiGate 201F ممکن است با درگاه‌های بیشتر یا گزینه‌های اتصال متنوع‌تر به منظور ارائه انعطاف‌پذیری بیشتر در پیکربندی شبکه ارائه شود. علاوه بر این، تفاوت‌هایی در زمینه توان محاسباتی و ظرفیت پردازشی ممکن است وجود داشته باشد که می‌تواند بر روی عملکرد کلی تأثیر بگذارد.

- امکانات امنیتی:

  هر دو مدل با مجموعه‌ای از امکانات امنیتی پیشرفته ارائه می‌شوند، اما FortiGate 201F ممکن است شامل ویژگی‌های اضافی یا بهبود یافته باشد که آن را برای محیط‌های خاص امنیتی مناسب‌تر می‌سازد.

- مدیریت و نظارت:

  ابزارهای مدیریتی و قابلیت‌های نظارتی ممکن است بین دو مدل متفاوت باشد. این تفاوت‌ها می‌تواند در تصمیم‌گیری برای سازمان‌هایی که به دنبال راهکارهای امنیتی با قابلیت‌های مدیریتی پیشرفته هستند، مهم باشد.

بررسی موردی و استفاده:

- سازمان‌های متوسط و بزرگ:

  برای سازمان‌هایی با شبکه‌های پیچیده و نیازهای امنیتی گسترده، انتخاب مدلی که بهترین تعادل بین عملکرد، امکانات امنیتی، و انعطاف‌پذیری را ارائه می‌دهد، حیاتی است.

- محیط‌های با نیازهای خاص:

  در محیط‌هایی که نیاز به قابلیت‌های خاصی مانند پشتیبانی ویژه از VPN یا امنیت داده دارند، ممکن است یکی از این دو مدل به دلیل ویژگی‌های منحصر به فرد خود ارجحیت داشته باشد.

مقایسه هزینه و بازگشت سرمایه:

- هزینه اولیه و هزینه‌های جاری:

  مقایسه هزینه اولیه خرید و هزینه‌های جاری نگهداری و به‌روزرسانی برای هر دو مدل ضروری است. اگرچه ممکن است یکی از مدل‌ها هزینه اولیه بالاتری داشته باشد، ویژگی‌های اضافی یا عملکرد بهتر می‌تواند باعث صرفه‌جویی در هزینه‌ها در بلندمدت شود.

- بازگشت سرمایه:

  درک اینکه چگونه هر مدل می‌تواند به بهبود امنیت سایبری و کاهش خطرات کمک کند، به سازمان‌ها اجازه می‌دهد تا بازگشت سرمایه (ROI) خود را برآورد کنند. این شامل کاهش زمان خاموشی ناشی از حملات سایبری، بهبود بهره‌وری کارکنان و کاهش نیاز به پشتیبانی و مداخلات دستی است.

نتیجه‌گیری:

انتخاب بین FortiGate 200F و FortiGate 201F باید بر اساس نیازهای خاص سازمانی، اندازه و پیچیدگی شبکه، بودجه موجود، و اهداف امنیتی صورت گیرد. هر دو مدل از Fortinet امنیت پیشرفته، قابلیت‌های مدیریتی عالی و عملکرد قابل اتکایی را ارائه می‌دهند، اما تفاوت‌های کلیدی در ویژگی‌ها و قابلیت‌های آنها می‌تواند تأثیر قابل توجهی بر انتخاب نهایی داشته باشد. سازمان‌ها باید به دقت نیازها و اولویت‌های خود را ارزیابی کنند و از مشاوره با کارشناسان امنیتی برای اطمینان از انتخاب بهترین راهکار امنیتی مطابق با نیازهای خود بهره ببرند.

چه تفاوتی بین Proxy و V.P.N وجود دارد؟

در حقیقت هم proxy و همVPN به روش های متفاوت به حفظ حریم خصوصی می پردازند، . پروکسی ها به عنوان یک گیت بین فضای اینترنت و کاربران عمل می کنند؛ در حالی که VPNها یک Tunnel امن و Encrypted  برای ترافیک ایجاد می کنند و آن ها را به انتخاب بهتری برای ایمن نگه داشتن فعالیت های آنلاین شما تبدیل می کنند.

منظور از proxy server چیست؟

Proxy Server به عنوان یک Gateway بین فضای اینترنت و کاربران، عمل می کند؛ به همین دلیل به آن سرور واسطه نیز گفته می شود. دارای یک IP address مخصوص به خود بوده به طوری که به نظر می رسد فعالیت های اینترنتی از جای دیگری انجام می شود. راه اندازیِ آن مانند فایروال یا وب فیلتر بوده و از تجهیزات شما در برابر تهدیدات سایبری محافظت می کند.

انواع Proxy server

• Forward Proxy

یک پروکسی فوروارد به عنوان Gateway برای مشتریان عمل می کند و درخواست های آنها را تجزیه و تحلیل می کند تا مشخص کند آیا اتصال آنها به اینترنت مجاز است یا خیر. این یک انتخاب ایده آل برای شبکه های داخلی با مسیر ورودی است که امنیت آدرس IP و مدیریت ساده را ارائه می دهد. با این حال، ممکن است محدودیت هایی در رفع نیازهای خاص کارکنان در داخل سازمان داشته باشد.

• Transparent Proxy

یک Transparent Proxy  این حس را برای کاربران ایجاد می کند که با رایانه شخصی خود در تعامل هستند و بدون آگاهی آنها می توان آن را فعال کرد. به ویژه برای سازمان هایی که به دنبال استخدام نماینده بدون رضایت کارکنان خود هستند مفید است. مزایای آن در ارائه تجربیات یکپارچه کاربر نهفته است، در حالی که معایب آن شامل آسیب پذیری در برابر نقض های امنیتی مانند حملات انکار سرویس SYN-flood است.

• Anonymous Proxy

به طور کلی پروکسی های anonymous بر روی غیر قابل ردیابی کردن فعالیت های اینترنتی، تمرکز دارند. این کار را با اتصال به اینترنت به جای شما انجام می دهند. این در حالی است که اطلاعات کامپیوتری و هویت شان را پنهان نگه می دارند.

این پروکسی بهترین گزینه برای کاربرانی است که می خواهند هنگام دسترسی به اینترنت، ناشناس باشند. این پروکسی نیز  معایب خود را داشته و بسیاری از افراد، استفاده از این پروکسی را غیر قانونی می دانند.

• High Anonymity Proxy

یک high anonymity proxy، تقریبا مانند پروکسی anonymous است اما ناشناس بودن را فراتر برده و  پیش از کانکت شدن به سایت مورد نظر، اطلاعات شما را حذف می کند.

این گزینه برای سازمان هایی مناسب است که، ناشناس بودن برای آن ها یک ضرورت است. نقطه ضعفی که در این پروکسی ها مشاهده می شود این است که برخی از آن ها به خصوص نسخه های رایگان، به عنوان طعمه ای برای به دام انداختن کاربران و دسترسی به اطلاعات شخصی آن ها به کار برده می شود.

• Distorting Proxy

استفاده از distorting proxy به افراد این امکان را می دهد که هویت واقعی خود را پنهان کرده و یک آدرس IP نادرست ارائه دهند و در نتیجه مکان خود را در اینترنت پنهان کنند. این پراکسی ها ظاهر استفاده از خدمات اینترنتی از یک کشور دیگر را ایجاد می کنند و به طور موثر هویت کاربر را پنهان می کنند. در نتیجه، اطلاعات شخصی حتی در صورت اتصال به یک پروکسی محافظت می شود. با این حال، برخی از وب‌سایت‌ها ممکن است دسترسی کاربرانی را که از پراکسی‌های مبهم استفاده می‌کنند، محدود کنند، که به طور بالقوه توانایی آن‌ها را برای رسیدن به مقاصد آنلاین خاص محدود می‌کند.

• Data Center Proxy

Data Center Proxyها مستقل از ارائه دهندگان خدمات اینترنت (ISP) هستند و توسط یک شرکت جداگانه، ارائه می شوند.

به طور کلی Datacenter Proxy برای افرادی مناسب است که به  زمان بسیار سریع و راهکار مقرون به صرفه نیاز دارند. اما بالاترین میزان ناشناس بودن را به همراه ندارد تا بتواند به طور کامل از  اطلاعات و یا هویت کاربران محافظت کند.

• Residential Proxy

یک IP address متعلق به یک دستگاهِ فیزیکی را به شما اختصاص می دهد و تمامی درخواست های شما را از طریق این دستگاه ارسال می کند. اگر می خواهید تبلیغات موجود در وب سایت خود را بررسی کنید تا موارد ناخواسته یا مشکوک را مسدود کنید، پراکسی های residential عالی هستند. پراکسی های residential در مقایسه با سایر گزینه ها، گران تر بوده و از قابلیت اعتماد بالاتری برخوردار می باشند.

• Public Proxy

پروکسی public همان طور که از نامش مشخص است، به صورت رایگان در دسترس همه قرار دارد. آدرس آی پی را به صورت خودکار به کاربران اختصاص داده و هویت آن ها را مخفی می کند. رایگان بوده اما سریع و ایمن نیست. در پروکسی public احتمال در دسترس قرار گرفتن اطلاعات شخصی توسط سایرین در اینترنت زیاد است.

• Shared Proxy

توسط چندین کاربر به طور همزمان استفاده می شود. این پروکسی، IP addressی را در اختیار شما قرار می دهد که ممکن است دیگران نیز از آن استفاده کنند. سپس می توانید از لوکیشن انتخابی خود، به جستجو در اینترنت بپردازید.

پروکسی های shared برای افرادی مناسب است که به دنبال پروکسی ارزان قیمت و بدون نیاز به سرعت بالا هستند. در واقع اصلی ترین مزیت shared proxyها مقرون به صرفه بودن آن هاست. با توجه به این که توسط سایر افراد به اشتراک گذاشته می شود، ممکن است خطای فرد دیگری، متوجه شما گردد و از بازدید یک سایت کلا محروم شوید.

• SSL Proxy

یک SSL proxy با رمزنگاری و رمزگشایی داده ها بین کلاینت و سرور، امنیت را بهبود می بخشد. به این ترتیب خود را از دید کلاینت و سرور مخفی نگه می دارد، زیرا داده ها از هر دو جهت، رمزنگاری شده اند.

برای سازمان هایی مناسب است که به امنیت بالا در برابر تهدیدات نیاز دارند. با توجه به اینکه گوگل، سرورهای دارای SSL را ترجیح می دهد، زمانی که از پروکسی SSL برای بازدید از یک وب سایت استفاده می شود، به رتبه بندی موتور جستجو نیز کمک می شود. نقطه ضعف این روش این است که محتوای رمزنگاری شده بر روی SSL Proxy نمی تواند cache شود. بنابراین، زمانی که از یک وب سایت چندین بار بازدید شود، سرعت آن کند خواهد شد.

منظور از V.P*N چیست؟

یک V.P*N را می توان از نظر تغییرِ IP address به proxy server شبیه دانست. البته V.P*N، داده ها را از طریق یک تانل رمزنگاری شده بین شبکه و دستگاه کاربر هدایت می کند و به این ترتیب اثربخشی و کارایی آن را در زمینه امنیت شبکه ارتقا می بخشد.

راهکارِ V.P*N ارائه شده از سوی تامین کنندگان معتبر، امنیتِ گشت و گذار در فضای اینترنت را به خصوص به هنگام اتصال از طریق یک شبکه عمومیِ Wi-Fi تضمین می کند. در واقع کاربران می توانند به جای Wi-Fi به V.P*N وصل شوند تا امنیت دیتای خود را بالاتر ببرند. به طور کلی V.P*N ها را می توان به سه دسته ی remote access، extranet-based site-to-site و intranet based-site-to-site تقسیم نمود.

Corporate V.P*N

V.P*Nهای سازمانی به منظور محافظت از کارمندان و تجهیزات آن ها، بدون توجه به لوکیشنی که کانکت می شوند، مورد استفاده قرار می گیرند.

Individual V.P*N

برای استفاده فردی، ارائه شده اند.

تفاوت Proxy و V.P*N در چیست؟

با اینکه شبیه به هم به نظر می رسند، اما تفاوت های ذیل بین آن ها وجود دارد.

• امنیت

پروکسی سرورها، قادر به پنهان نمودنِ هویت شما می باشند، اما کانکشن را رمزنگاری نمی کنند. به عبارتی یک پروکسی سرور عمومی، از امنیت کمتری در مقایسه با اتصال به یک وب سرور از طریق مرورگر خواهد داشت. V.P*N ها را باید راهکاری ایمن تر دانست، زیرا داده ها را پیش از ارسال، رمزنگاری نموده و هویت را نیز پنهان می کند.

• حریم خصوصی

V.P*N و proxy server، هر دو IP address شما را پنهان می سازند، اما داده ها را به روش های متفاوت، مدیریت می کنند. در واقع پروکسی سرورها به عنوان یک واسطه بین شما و فضای وب عمل نموده و آدرس IP شما را از وب سروری که بازدید می کنید پنهان نگه می دارند. با این حال امنیت دیتایی که ارسال و دریافت می کنید را تضمین نمی کنند.

V.P*N ها یک قدم فراتر رفته و آدرس IP کاربر و همین طور لوکیشن را پنهان می کند تا قابل شناسایی نباشد. از طرف دیگر با رمزنگاری end-to-end مانع از دسترسیِ یک ISP یا روتر به داده های کاربران می گردد. حتی اگر داده های رمزنگاری شده، به دست مهاجمان سایبری بیفتد، هرگز قادر به رمزگشایی آن ها نخواهند بود.

• سرعت

پروکسی، سروری است که به دلیل استفاده ی اشتراکی توسط کاربران متعدد، سرعت کانکشن را پایین می آورد. این موضوع در مورد پروکسی های رایگان، شدیدتر هم خواهد شد. در ضمن V.P*N serverهایی که از موقعیت مکانیِ کاربر، دور هستند نیز ممکن است به کندتر شدن سرعت منجر شوند. با این حال یک V.P*N provider معتبر با استفاده از فناوری پیشرفته و نگهداری منظم سرورهای خود، می تواند هر گونه کندی قابل توجه در اتصال اینترنت شما را به حداقل برساند یا از بین ببرد، حتی در هنگام اتصال به سرورهایی که از نظر فیزیکی از مکان شما فاصله دارند.

V.P*N بهتر است یا proxy؟

همان طور که پیشتر نیز گفته شد، V.P*Nها به دلیل رمزنگاری ترافیک، از قدرت محافظتی بالاتری برخوردار هستند. برای سازمان هایی که با داده های بسیار حساس و محرمانه، سر و کار دارند و همچنین باید فعالیت های ثبت شده در مرورگر خود را پنهان سازند، V.P*N، گزینه ی بهتری است.

از طرف دیگر سازمان هایی که قصد دارند کاربران شان به صورت ناشناس در فضای اینترنت، فعالیت کنند، بهتر است proxy server را انتخاب کنند. علاوه بر این می توانند بر روی وب سایت های بازدید شده توسط کارمندان شان، نظارت داشته باشند و به سایت های محدود شده در برخی مناطق جغرافیایی خاص، دسترسی داشته باشند.

آیا سازمان ما در صورت دارا بودنِ proxy server به V.P*N هم نیاز دارد؟

یک proxy server  و یک V.P*N هر دو در پنهان سازیِ آدرس IP، توانمند هستند، اما V.P*Nها، کلیه ی داده ها را رمزنگاری هم می کنند. و این قابلیتی است که proxy server فاقد آن است. به عبارتی می توان گفت سازمان هایی که از V.P*N استفاده می کنند، نیازی به proxy server ندارند.

فورتی نت چگونه امنیت سازمانی را ارتقا می دهد؟

موضوع امنیت، برای همه سازمان ها به خصوص آنهایی که از فضای ابری استفاده می کنند، بسیار مهم و حیاتی است. سازمان هایی که استراتژی های multi-cloud را اتخاذ کرده اند، نیازمندِ راهکارهای شبکه با محوریتِ امنیت می باشند. این راهکارها قادر به ارائه access control مناسب برای همه کاربران، صرف نظر از لوکیشن شان می باشند. این قابلیت به خصوص در چشم انداز فعلیِ دورکاری، پراهمیت است.

این در حالی است که Fortinet با تجهیز امنیتیِ FortiGate خود، به سازمان ها در تامین امنیت داده ها، شبکه و کاربران کمک می کند. قابلیت های تعبیه شده در فورتی گیت از جمله V.P*N، proxy، Internet Protocol Security (IPsec) و SSL از کاربران، شبکه و همین طور endpointها در برابر نقض داده ها به خوبی محافظت می کنند. قابلیت V.P*N فورتی گیت در سطح بالا عرضه می شود به طوری که  قادر است انواع حملات و همچنین حملات man-in-the-middle (MITM) را نیز خنثی کند.

سوئیچ سیسکو 2960 و تکنولوژی POE (Power over Ethernet)

سوئیچ سیسکو 2960 یکی از سوئیچ‌های شبکه‌ی محبوب و قدرتمند تولید شده توسط شرکت سیسکو است. این سوئیچ‌ها در بسیاری از شبکه‌های کامپیوتری و سیستم‌های ارتباطی استفاده می‌شوند. یکی از ویژگی‌های برجسته سوئیچ سیسکو 2960، قابلیت POE (Power over Ethernet) است.

تکنولوژی POE به سوئیچ‌ها امکان می‌دهد تا برق مورد نیاز دستگاه‌هایی که از آن‌ها پشتیبانی می‌کنند، از طریق کابل شبکه عرضه کنند. در حالت عادی، برای اجرای یک دستگاه شبکه نیاز به منبع تغذیه جداگانه دارید، اما با استفاده از تکنولوژی POE، نیازی به منبع تغذیه جداگانه برای دستگاه‌ها نیست و می‌توان آن‌ها را مستقیماً به سوئیچ متصل کرد.

سوئیچ سیسکو 2960 دارای پورت‌های POE است که برق مورد نیاز دستگاه‌هایی مانند تلفن‌های آیپی، دوربین‌های مداربسته و روترها را از طریق کابل شبکه فراهم می‌کند. این قابلیت به شما امکان می‌دهد تا دستگاه‌هایی که نیازمند برق هستند را بدون نیاز به نصب منابع تغذیه جداگانه، به شبکه متصل کنید.

سوئیچ سیسکو 2960 با قابلیت POE مزایای زیادی را به شبکه‌ها ارائه می‌دهد. در ادامه به برخی از این مزایا اشاره می‌کنم:

1. آسانی نصب: با استفاده از تکنولوژی POE، نیازی به نصب منابع تغذیه جداگانه در نقاط مختلف شبکه نیست. این امر موجب ساده‌تر شدن وقت و هزینه نصب شبکه می‌شود.

2. افزایش امنیت: با استفاده از POE، دستگاه‌ها می‌توانند به طور مستقیم به سوئیچ متصل شوند و نیازی به استفاده از آداپتورهای برق بیرونی ندارند. این امر موجب حذف کابل‌های برق اضافی و کاهش احتمال برق گرفتگی و خطرات ایمنی مرتبط می‌شود.

3. مدیریت مرتوسط سوئیچ: سوئیچ سیسکو 2960 به شما امکان می‌دهد تا نیروی پروتکل POE را مدیریت کنید. شما قادر خواهید بود تا توان مصرفی هر پورت را مدیریت کنید و نیروی POE را برای دستگاه‌های مختلف فعال یا غیرفعال کنید.

4. بهینه‌سازی منابع: با استفاده از تکنولوژی POE، می‌توانید منابع تغذیه را بهینه‌سازی کنید. با توجه به نیاز به برق هر دستگاه، می‌توانید توان مورد نیاز را بهینه کنید و از انرژی بیش از حد استفاده نکنید.

به طور خلاصه، سوئیچ سیسکو 2960 با قابلیت POE یک ابزار قدرتمند برای ارائه برق به دستگاه‌های شبکه است. با استفاده از این تکنولوژی، می‌توانید به طور موثر و کارآمد دستگاه‌هایی را که برق از طریق کابل شبکه می‌گیرند، مدیریت کنید.

NVMe چیست و چرا اهمیت دارد؟

NVMe که مخفف Non-Volatile Memory Express می باشد، پروتکل جدیدی جهت ذخیره سازی با سرعت بالا است که در مقایسه با پروتکل قدیمی، دارای مزایای فراوانی می باشد.

موضوع ذخیره سازی داده ها، با توجه به رشد روز افزون آن ها برای سازمان ها اهمیت زیادی دارد. هارد NVMe یکی از بهترین و موثرترین روش های ارتقا سیستم های ذخیره سازی به شمار می رود. استفاده از هارد NVMe تاثیر زیادی بر روی مشاغلی دارد که می بایست از داده های خود به صورت فوری و لحظه ای به منظور تجزیه و تحلیل استفاده کنند.

فرایند تکامل NVMe

اولین SSD های مبتنی بر فلش از اینترفیس های فیزیکی و پروتکل های SATA/SAS به منظور ایجاد حداقل تغییرات در ارتقا هارد درایوهای HDD به SSD در سرورهای سازمانی و سیستم های ذخیره سازی آن ها استفاده می کردند. با این حال هیچ یک از این اینترفیس ها و پروتکل ها برای سیستم ذخیره سازی با سرعت بالا مانند NAND یا همان حافظه پایدار طراحی نشده بودند. با توجه به سرعت اینترفیس و عملکرد سیستم ذخیره سازی جدید و همچنین نزدیکی به CPU، بهترین گزینه برای اینترفیس logical storage بعدی PCI Express (PCIe) به نظر می رسید. اسلات های PCIe مستقیما به CPU متصل می شوند و دسترسی شبیه حافظه (memory like) را فراهم می کنند. البتهSSD های اولیه به همراه اینترفیس PCIe دارای استاندارد صنعتی نبوده و از ویژگی های سازمانی برخوردار نیستند. آن ها از سیستم عامل اختصاصی استفاده می کردند که به دلایل زیر به منظور توسعه پذیری سیستم چالش برانگیز بودند:

– اجرا و نگهداری سیستم عامل دستگاه ها

• عدم انطباق و ناسازگاری سیستم عامل با نرم افزارهای مختلف
• عدم استفاده همیشگی از lane های موجود و مجاورت CPU
• فقدان ویژگی هایی مبتنی بر ارزش افزوده برای فرایند کاری سازمان

لازم به ذکر است دلیل اولیه پیدایش NVMe، محدودیت های فوق بود.

منظور از NVMe چیست؟

NVMe را می توان یک پروتکل با عملکرد بالا و NUMA (Non-Uniform Memory Access) بهینه شده و همچنین پروتکل توسعه یافته ذخیره سازی دانست که هاست را به زیرسیستم حافظه مرتبط می کند. NVMe به عنوان یک پروتکل نسبتا جدید، دارای ویژگی های غنی است که از ابتدا برای حافظه های non-volatile (NAND و حافظه پایدار) طراحی شده و مستقیما توسط اینترفیس PCIe به CPU متصل می شود.

مزایای NVMe

پروتکل NVMe دارای مزایایی مانند موازی سازی مسیر داده ها به همراه سرعت بالا می باشد و در مقایسه با پروتکل های SAS و SATA عملکرد بهتر و سریع تری دارد. سرعت این پروتکل، علاوه بر این که بر روی اپلیکیشن هایی که به عملکرد بهینه نیاز دارند، تاثیر می گذارد، اپلیکیشن ها و قابلیت های جدید را نیز قادر به انجام پردازش بسیار سریع در لبه شبکه و دیتا سنتر می نماید.

پروتکل های رایج فعلی، چرخه های پردازش مختلفی را طی می کنند تا داده ها را در درسترس اپلیکیشن ها قرار دهند. چنین چرخه های بیهوده ای، منجر به هزینه های زیاد برای مشاغل می گردد. بودجه های اختصاص یافته برای زیرساخت های فناوری اطلاعات، با رشد داده ها، افزایش نمی یابد و مدیران شبکه تحت فشار زیادی هستند تا بازگشت سرمایه از زیرساخت ها را چه از نظر ذخیره سازی و چه از نظر محاسباتی به حداکثر برسانند. یکی دیگر از مزایای پروتکل NVMe این است که با مدیریت قوی خود در برابر حجم زیاد کارهای مختلف، هزینه های سازمانی را کاهش می دهد.

ساختار NVMe

NVMe می تواند از چندین صف I/O تا 64K پشتیبانی کند، به طوری که هر صف دارای 64k ورودی باشد. در صورتی که پروتکل های SAS و SATA می توانند تنها از صف های تکی پشتیبانی کنند که هر یک به ترتیب دارای 254 amp و 32 ورودی داشته باشند. نرم افزار NVMe host می تواند توسط NVMe controller حداکثر تعداد صف های مجاز را به ازای هر سیستم پیکربندی و حجم کاری مورد نظر، ایجاد کند. NVMe قادر به پشتیبانی از پراکندگی و جمع آوری I/Oها ، به حداقل رساندن بار اضافه CPU در انتقال دیتا و همچنین ارائه قابلیت تغییر اولویت بندی بر اساس نیازهای کاری می باشد.

تصویر زیر (نمودار شماره 2) نمایی ساده از ارتباط بین Hsot و کنترلر NVMe را نمایش می دهد. این ساختار به اپلیکیشن ها امکان آغاز، اجرا و اتمام چندین درخواست ورودی/خروجی را به طور همزمان می دهد و به این ترتیب سرعت را به بالاترین حد خود می رساند.

نحوه عملکرد در NVMe Commands

روش کار به این صورت است که ابتدا هاست command queue های ورودی و خروجی را می نویسد و doorbell (سیگنال آماده ی کامندهای ورودی و خروجی) را ثبت می کند؛ سپس NVMe controller صف command های ورودی و خروجی را انتخاب می کند و آن ها را اجرا می کند و در نهایت صف های تکمیل شده را پس از یک وقفه به هاست می فرستد. هاست صف های تکمیل شده ورودی و خروجی را ثبت می کند و ثبت door را حذف می کند (سیگنال تکمیل شده کامندهای ورودی و خروجی). بنابراین می توان نتیجه گرفت در مقایسه با پروتکل های SAS و SATA بار بسیار کمتری دارد.

چرا NVMe بیشترین performance را از پردازنده های multicore می گیرد؟

همان طور که پیشتر نیز اشاره شد، NVMe پروتکل NNMA بهینه شده است. این ویژگی به هسته های چندگانه CPU اجازه می دهد تا مالکیت صف ها، اولویت آن ها و همچنین مکانیزم داوری آن ها را به اشتراک بگذارند. به این ترتیب، NVMe SSD ها می توانند command ها را پراکنده و جمع آوری کرده و آن ها را خارج از نوبت پردازش کنند تا IOPS بالاتری را با سرعت بیشتری ارائه دهند.

استانداردها و فرم فاکتور در NVMe

مشخصات NVMe، مجموعه ای از استانداردها است که توسط یک کنسرسیوم اداره می شود. در حال حاضر،SSD PCIe به عنوان یک استاندارد برای تمامی فرم فاکتورها به حساب می آید. فرم فاکتورهایی مانند استاندارد 2.5”U.2 و internal mounted M.2 و همچنین Add In Card (AIC) و یا EDSFF های مختلف نیز وجود دارند.

با توجه به تحولات گسترده و جالبی که رخ داده، ویژگی های زیادی به این استانداردها اضافه شده اند مانند صف های چندگانه، ترکیب IOها، تعریف مالکیت، فرایند اولویت بندی، multipath و مجازی سازی ورودی ها و خروجی ها، دریافت به روزرسانی همزمان دستگاه ها و بسیاری ویژگی های دیگر.

امروزه شاهد استانداردهای بیشتری هستیم به عنوان مثال Zoned Standard و ZNS SSDها. NVMe Zoned Namespace (ZNS) یک پیشنهاد فنی است که توسط سازمان NVM Express در حال بررسی است. با انتقال داده ها از درایو به سمت هاست، مدیریت حجم بسیار زیاد دیتا در زیرساخت های عظیم را تسهیل می نماید. در این صورت فضای نگهداری دیتا به zoneهای مختلف تقسیم شده که می بایست به ترتیب نوشته شوند.

نوع جدید درایوهای NVMe در مقایسه با NVMe SSDهای قدیمی دارای مزایایی به شرح زیر می باشند:

• افزایش عملکرد با کاهش دایره نوشتاری
• افزایش ظرفیت
• کاهش هزینه ها به دلیل کاهش ابعاد SSD controller DRAM
• افزایش سرعت

یکی دیگر از موارد استفاده جالب این است که SD و microSD Express card را می توان از طریق اینترفیس های PCIe و NVMe به هم کانکت کرد. این ویژگی را می توان یکی از قابلیت های نسل جدید محاسباتی موبایلی دانست.

در آخر باید گفت پروتکل NVMe به اتصال درایوهای فلش محدود نشده و ممکن است توسط یک پروتکل شبکه یا NVMe over Fabric نیز مورد استفاده قرار گیرد. این پروتکل جدید شبکه، یک شبکه با عملکرد بهینه را قادر می سازد تا یک چارچوب رایج برای انواع مختلف انتقال دیتا باشد.

دلیل اهمیت NVMe برای مشاغل

سازمان ها همواره در پی اطلاعات و داده ها می باشند. افزایش تصاعدی داده ها و تقاضای اپلیکیشن های جدید، معضلی برای SSD ها محسوب می شود. حتی SSD های با عملکرد بهینه نیز هنگامی که به پروتکل های ذخیره سازی قدیمی متصل می شوند، در رویارویی با چالش های Fast Data، دچار عملکرد نامطلوب، تاخیر زمانی و کیفیت پایین خدمات می گردند. ویژگی های بهینه NVMe کمک زیادی به حل مشکلاتی مانند توسعه پذیری دیتابیس و ساختار محاسباتی لبه می نماید و نیازهای جدید داده ها را پاسخ می دهند.

نتیجه گیری

NVMe برای سیستم ذخیره سازی non volatile یا پایدار و عملکرد مطلوب طراحی شده و تنها پروتکلی است که در اکوسیستم دیتای سازمانی، لبه و فضای ابری بسیار پرتقاضا است.

دیتا سنتر و امنیت آن ها در شبکه

امنیت دیتاسنترها بسیار حائز اهمیت است زیرا این مراکز سروری برای ذخیره و پردازش داده‌های حساس و اطلاعات حساب کاربری در سازمان‌ها و شبکه‌های بزرگ استفاده می‌شوند. دیتاسنترها نقش مهمی در حفظ امنیت و عملکرد صحیح شبکه‌ها دارند و تاثیر قابل توجهی بر عملکرد سازمان‌ها دارند. در زیر به برخی از نقش‌های دیتاسنترها در شبکه و اهمیت امنیت آنها می‌پردازیم:

۱. ذخیره‌سازی اطلاعات: دیتاسنترها برای ذخیره‌سازی داده‌ها و اطلاعات سازمان‌ها استفاده می‌شوند. این اطلاعات ممکن است شامل اطلاعات کاربران، فایل‌ها، پایگاه‌داده‌ها و سایر موارد مربوط به عملکرد سازمان باشند. به همین دلیل، امنیت دیتاسنترها بسیار حائز اهمیت است تا از دسترسی غیرمجاز و سوء استفاده‌های احتمالی جلوگیری شود.

۲. پردازش داده‌ها: دیتاسنترها نقش مهمی در پردازش داده‌ها دارند. زمانی که داده‌ها به دیتاسنتر ارسال می‌شوند، فرآیندهای پردازشی از جمله تحلیل، محاسبه و استخراج اطلاعات از داده‌ها انجام می‌شوند. امنیت دیتاسنترها در این مرحله بسیار حائز اهمیت است تا اطلاعات حساس در حین پردازش محافظت شوند.

۳. ارائه خدمات شبکه: دیتاسنترها نقشی بسیار مهم در ارائه خدمات شبکه دارند. آنها میزبان سرورها، تجهیزات شبکه و سرویس‌های مختلفی هستند که برای ارتباطات داخلی و خارجی سازمان استفاده می‌شوند. امنیت دیتاسنترها در این مورد باعث حفاظت از ارتباطات شبکه و اطمینان از عملکرد صحیح شبکه می‌شود.

۴. حفظ کنترل دسترسی: دیتاسنترها باید کنترل دسترسی به داده‌ها و سیستم‌ها را برقرار کنند. نقش اصلی این مراکز در این زمینه، اجازه دسترسی مجاز به افراد و دستگاه‌های مجاز و جلوگیریاز دسترسی غیرمجاز و نقض امنیت سیستم‌ها است. برای این منظور، از روش‌های احراز هویت، کنترل دسترسی، رمزنگاری و سایر فناوری‌های امنیتی استفاده می‌شود.

۵. پشتیبانی و بهره‌وری: دیتاسنترها نقش مهمی در پشتیبانی و بهره‌وری شبکه‌ها دارند. آنها باید قادر باشند تا در صورت بروز خطا یا اختلال در سرویس‌ها، به سرعت و بازیابی داده‌ها و سیستم‌ها، بهره‌وری شبکه را برقرار کنند. بنابراین، امنیت دیتاسنترها در این زمینه نقش حیاتی دارد تا از از دست رفتن داده‌ها و خسارات احتمالی جلوگیری شود.

به طور کلی، امنیت دیتاسنترها برای حفاظت از داده‌ها، حفظ عملکرد صحیح شبکه و جلوگیری از حملات سایبری بسیار حائز اهمیت است. برای ایجاد امنیت در دیتاسنترها، از تکنولوژی‌های رمزنگاری، جداسازی شبکه، نظارت و کنترل دسترسی مورد استفاده قرار می‌گیرد. همچنین، باید به روزرسانی‌های امنیتی منظم، آموزش کارکنان و پیاده‌سازی روش‌های پیشگیری و پاسخگویی به حملات سایبری توجه شود.

برای جلوگیری از حملات سایبری در دیتاسنترها، می‌توان اقدامات امنیتی زیر را انجام داد:

1. استفاده از روش‌های رمزنگاری: از رمزنگاری برای محافظت از داده‌ها در طول انتقال و در ذخیره‌سازی استفاده کنید. استفاده از پروتکل‌های امن انتقال داده مانند HTTPS برای ارتباطات شبکه و استفاده از رمزنگاری برای ذخیره‌سازی داده‌ها می‌تواند در جلوگیری از دسترسی غیرمجاز به اطلاعات کمک کند.

2. ایجاد کنترل دسترسی محکم: تعیین سطوح دسترسی و اجرای کنترل دسترسی محکم برای سیستم‌ها و داده‌ها در دیتاسنتر بسیار مهم است. فقط کاربران و دستگاه‌های مجاز باید به منابع دسترسی داشته باشند و نیاز به احراز هویت قبل از دسترسی داشته باشند. همچنین، اصول حداقل مجازیت (principle of least privilege) را رعایت کنید، به این معنی که هر کاربر و دستگاه فقط دسترسی لازم برای انجام وظایف خود را داشته باشد.

3. نظارت و آشکارسازی تهدیدات: استفاده از سیستم‌های نظارت و آشکارسازی تهدیدات (Intrusion Detection and Prevention Systems) که به صورت مداوم فعالیت‌ها و ترافیک شبکه را مانیتور می‌کنند و هرگونه فعالیت مشکوک یا نامتعارف را تشخیص می‌دهند، می‌تواند در شناسایی حملات سایبری و جلوگیری از آنها مفید باشد. این سیستم‌ها می‌توانند از الگوریتم‌های تشخیص نفوذ (Intrusion Detection Algorithms) استفاده کنند و به صورت اتوماتیک و بر اساس الگوهای شناخته شده، تهدیدات را تشخیص دهند و برخورد مناسب را انجام دهند.

4. به‌روزرسانی و مدیریت پچ‌ها: اطمینان حاصل کنید که سیستم‌ها و نرم‌افزارهای مورد استفاده در دیتاسنترها به‌روزرسانی شده و دارای آخرین پچ‌ها و به‌روزرسانی‌های امنیتی هستند. آسیب‌پذیری‌های نرم‌افزاری ممکن است توسط هکرها بهره‌برداری شوند، بنابراین به‌روزرسانی منظم و مدیریت پچ‌ها بسیار مهم است.

5.توسعه و پیاده‌سازی یک طرح بزرگ امنیتی: ایجاد یک طرح جامع امنیتی برای دیتاسنتر شامل مواردی مانند سیاست‌ها و رویه‌های امنیتی، آموزش کارکنان، مدیریت ریسک، مداومت عملیات، پشتیبانی از بازیابی بعد از حادثه (Disaster Recovery) و پشتیبانی از پایگاه داده‌ها (Backup) است. این طرح باید به طور مداوم بروزرسانی و ارزیابی شود و با تغییرات محیطی و تهدیدات جدید همگام شود.

6. ایجاد یک سیاست امنیتی قوی: تعیین یک سیاست امنیتی که برای همه کارکنان و کاربران دیتاسنتر الزامی باشد، می‌تواند در جلوگیری از حملات سایبری مفید باشد. این سیاست باید مواردی مانند ایمنی رمز عبور، استفاده از نرم‌افزارهای امنیتی، ممنوعیت اتصال دستگاه‌های ناشناخته به شبکه و آموزش کارکنان در خصوص امنیت را پوشش دهد.

7. آموزش کارکنان: آموزش کارکنان در خصوص مفاهیم امنیت سایبری، شناسایی فایل‌ها و ایمیل‌های مشکوک، روش‌های حفاظت از رمزها و اطلاعات حساس، و گزارش دادن از تهدیدات امنیتی می‌تواند اهمیت بالایی در جلوگیری از حملات سایبری داشته باشد. کارکنان باید آگاهی کافی در خصوص مسائل امنیتی داشته باشند و باید به منظور رعایت اصول امنیتی در کارهای روزمره آموزش داده شوند.

8. بررسی و ارزیابی امنیتی: بررسی و ارزیابی دوره‌ای امنیت دیتاسنتر می‌تواند به شناسایی نقاط ضعف و آسیب‌پذیری‌های احتمالی کمک کند. از طریق آزمون نفوذ (Penetration Testing)، بررسی آسیب‌پذیری‌ها و ارزیابی امنیتی سیستم‌ها و شبکه‌ها می‌توانید بهبودهای لازم را اعمال کنید.

9. پشتیبانی از بازیابی بعد از حادثه: ایجاد یک طرح پشتیبانی و بازیابی بعد از حادثه (Disaster Recovery Plan) برای دیتاسنتر بسیار مهم است. این طرح شامل فرایندها، فناوری‌ها